Sinds de lockdown vorig jaar ben ik gaan wandelen. Iedere dag weer. Soms een stukje van 20 minuten, soms 2 uur of langer. Uiteraard alleen als het niet regende. Ik woon op een paar minuten afstand van de zee. Water en vuur zijn elementen waar je als mens nooit genoeg van krijgt. Een wandeling langs de zee daar ben ik dan ook wel voor te porren.
Tijdens deze specifieke wandeling stond er een flinke wind uit het noordwesten. En terwijl ik van het hoogste punt van de dijk naar beneden loop, zie ik dat de stroming in het Marsdiep van de Waddenzee naar de Noordzee loopt. En het water stroomt hard. Heel hard.
De aalscholvers hebben er kennelijk niet zo’n last van want die duiken met grote regelmaat onder water. Het zijn niet de vogels die ik het liefste zie maar er zit wel iets in hun gedrag dat me aanspreekt. Ze komen met zo’n leuk ‘ploepje’ weer omhoog uit het water. Je weet niet wat er onder water is gebeurd maar bij aalscholvers heb ik altijd het idee dat ze goed beet hebben gehad en hun buikje onder water al rond hebben gegeten.
Wat me dit keer nog meer in het oog springt dan normaal zijn de boeien. De grote groene die houdt zich prima. Die heeft een bredere basis en het lijkt er op dat hij daarom makkelijk weerstand biedt aan al het water dat er langs wil.
Iets dichter bij de dijk is ook een gele boei die het echt een stuk moeilijker heeft. Ik zie dat soms de helft van de boei onder water verdwijnt. En het lijkt net alsof de boei zelf in overlevingsstand staat. In tegenstelling tot de groene boei is de gele lang en rank. En van een brede basis is geen sprake.
En terwijl ik me sta te verwonderen over dit natuurgeweld, bedenk ik me dat de analogie met organisaties niet ver weg is.
De aalscholver is voor mij de medewerker die je als leidinggevende niet als eerste op je lijstje hebt staan als het gaat om bijv. promotie. Het is wel iemand die goed werk levert en zorgt dat dingen gedaan worden.
De groene boei is de organisatie die al wat stormen heeft doorstaan. Waar een brede basis is van mensen die weten waar de organisatie voor staat en die ook niet zo snel meer van hun stuk worden gebracht als er wat deining ontstaat.
De gele boei is de organisatie die nog niet zo lang bestaat of die in korte tijd heel snel gegroeid is. Waar het soms moeilijk is om niet mee te gaan in de stroming. Waar een stevige tegenwind kan zorgen dat de organisatie kopje onder gaat.
Voor de boeien is het van belang dat ze goed geankerd zijn. Voor organisaties – en de mensen die er werken – dat ze weten vanuit welke kernwaarden er wordt gewerkt. Dan is de kans dat de organisatie kopje onder gaat een stuk kleiner. En kan zelfs een ‘gele boei’ organisatie een flinke wind met sterke stroming overleven.
Wil je eens met me van gedachten wisselen over de basis van jouw organisatie? Neem dan contact met me op. Met deze link kun je zelf een afspraak inplannen op een voor jou passend moment.