Uitdaging
Sommige mensen houden ervan, sommigen verafschuwen het woord alleen al: uit-da-ging.
De afgelopen maanden heb ik mezelf op meerdere vlakken uitgedaagd. En je begrijpt het vast al: ik hou daar wel van.
Eigen
In oktober vorig jaar wist ik weer een woon- en werkplek voor mezelf te bemachtigen. Nee, ik ga je niet lastigvallen met details. Ik kan je wel vertellen dat het niet gemakkelijk was. Sinds die tijd ben ik aan het klussen geslagen. Want de betreffende plek was redelijk gedateerd en voldeed zeker niet aan mijn standaard.
En waar je als gezin of partners beslissingen samen neemt, ga je als alleenstaande ook echt alleen over álle beslissingen. En daarmee ook over de opvolging, planning, afhandeling etc.
Filosofie
Ik ben opgevoed met de insteek ‘Kan niet bestaat niet en wil niet ligt op het kerkhof’. Ik heb die zinssnede altijd uitgelegd dat ik zelf alles kan, als ik het maar graag genoeg wil. Dat heeft mij tot een persoon gemaakt die in oplossingen denkt en optimistisch is.
Optimisme
Dat optimisme kan je soms ook de das om doen. Na 1,5 maand klussen leek het erop dat er geen vooruitgang in zat. Ik had namelijk bedacht dat het eerst uitvoeren van alle voorbereidingshandelingen de beste manier was om deze klus aan te pakken. Dus eerst alles schuren, dan alles in de grondverf en dan pas aflakken. Eerst zorgen dat muren glad zijn voordat er nieuw behang of een roller met muurverf tegenaan gaan, etc.
Andere ogen
Op een bepaald moment zag ik de progressie echt niet meer. Totdat een goede vriend van me langskwam begin december. Hij had het huis ook gezien voordat ik aan het klussen sloeg. “Jeetje, wat heb jij hard gewerkt zeg!” En op dat moment kwam het pas echt bij me binnen. Ik had (door Corona grotendeels alleen) echt f@*#ing veel werk verzet. Ik had het alleen niet in mijn eigen hoofd geregistreerd.
Afwerken
De voorbereidingsfase was half december wel zo’n beetje klaar en ik kon gaan afwerken, toen op 14 december de verzwaarde lockdown werd afgekondigd. Natuurlijk heb ik toen snel de balans opgemaakt wat ik allemaal nog echt nodig had en dat op het laatste moment nog ingeslagen. Eenmaal bezig ging het toen rap. Na de Kerst was opeens duidelijk dat mijn nieuwe plek bijna klaar was!
Uitladen en wegwezen
In de eerste week van januari kon ik de verhuizer laten komen. De container waar mijn spullen geruime tijd in opgeslagen waren geweest, kon eindelijk worden gelost. Wat een vreugde! De verhuizers hadden de vaart er stevig in en voordat ik het door had, was de container leeg en mijn huis tot de nok toe gevuld met dozen.
Verrassing!
Bij iedere doos die langskwam, was het een klein beetje Sinterklaas voor me. Er kwamen allerhande zaken tevoorschijn waarvan ik vergeten was dat ik ze had. Het wijnrek bijvoorbeeld. Ik drink inmiddels al bijna een jaar weinig tot geen alcohol meer. Dus een wijnrek waar een voorraad van meer dan 20 flessen in kan, is misschien wat overbodig.
Eerder was ik al tot de conclusie gekomen dat ik niet eens meer wist hoe mijn pannen er uit zagen. En dat voor iemand die echt heel graag kookt!
The day after
Vandaag, de dag na de verhuizing, is het tijd voor overleg met een van mijn adviseurs. ‘De zaak’ moet immers ook doordraaien. We praten over doelen en thema voor dit komende jaar. Een van mijn uitdagingen voor 2021 is al snel duidelijk: persoonlijke foto’s. En daar dus niet mee wachten tot ik uitgerust ben, naar de kapper ben geweest, mijn make-up heb gevonden etc. Nee NU actie ondernemen!
Ik zit hier nog tussen de dozen aan de eettafel. Kop koffie erbij en schrijven maar dat eerste blog. En dan die foto nog….. pff uitdagingen?!